Over de Ontwijnen programma's

Ervaring van deelnemer Anna Koolstra

Wat een intens goed besluit was dit om per 12 januari jl. deel te nemen aan het Ontwijnen -programma. De 90 dagen gehaald en zoveel mooie reacties van familie en vrienden ontvangen. Zo knap vinden ze het. Dat is lief. En na 90 dagen voel ik een overtuiging die zo enorm gegroeid is!

In het begin vond ik het vooral heel interessant allemaal. Zo nieuw, zoveel lezen, ontdekken en luisteren naar Jacqueline en de coaches. Alsof het een soort magie zou zijn om zonder wijn /bier verder te gaan. Heel moeilijk was het niet – dat kwam ook door de euforie en adrenaline van dit experiment dat ik met mezelf was aangegaan. Bring it on!

Halverwege het programma…..oei…dat was zwaar. Weg adrenaline en euforie. Saai, onrustig, genoeg van de thee en het water. Laat mij maar vroeg naar bed gaan, als eerste vertrekken van feestjes en een soort verantwoord zelfgekozen kluizenaarschap instappen.

Sorry jongens – dit was het dan – geen gezellige spontane (nachtelijk) escapades meer. Ik ben even van de radar, pijn en verdriet van veel jaren terug dienden zich aan. De scherpe randjes van mijn leven kwamen een voor een boven en nu kon ik ze niet verzachten met een glas wijn (of drie). Nu voelde ik ze en heb ze voorzichtig een voor een toegelaten. Poeh. Dat was goed en ook zo zwaar en vermoeiend, gelukkig slaap ik als een roos.

Gaandeweg naar het einde van het programma toe keek ik bijna met weemoed uit naar de 90 dagen dag; het einde. Want wat heb ik veel (terug) gevonden bij mezelf. Hoe fijn is het om met zoveel overtuiging iedere dag achter dit besluit te staan en zoveel cadeautjes mogen uitpakken, wilskracht, energie, rust, balans, begrip, genieten, goede nachtrust, bewustzijn, verdieping.

Ik ben zo blij dat ik dichter bij mezelf ben gekomen en weer meer durf te voelen en te delen. Bring it on!